sultanmuzaffar

AGE – NGO Seni
Artikel ini tersiar di dalam majalah Siasah

AGE Terangkan Kenapa Didaftarkan

Kumpulan Akar Gita Estetika atau dengan ringkasnya, AGE ialah satu kumpulan seni yang didaftarkan di bawah Akta Pertubuhan Persatuan. Persoalannya, perlukah sebuah kumpulan seni bergerak sebagai sebuah organisasi bukan kerajaan (NGO).

Menurut Yang di Pertua, Azli Mohamed, pergerakan seni yang dilakukan secara formal ini untuk mendapatkan dana bagi memperjuangkan seni sekumpulan belia yang mempunyai matlamat serumpun. Dengan mempunyai perhubungan rapat dengan beberapa agensi kerajaan yang berkaitan dengan seni terutama sekali Kementerian kebudayaan dan Rakan Muda, AGE layak untuk memohon alokasi dana untuk menggerakkan aktiviti mereka.

Orang awam mungkin tidak tahu bahawa pihak kerajaan ada memperuntukkan dana bagi tujuan memperkembangkan seni di negara ini. “Tapi, kita mesti mengikuti syarat yang ditetapkan”, jelas Azli lagi.

Menurut AGE, penghalang besar yang dihadapi oleh aktiviti mereka ialah dana. Mereka berpendapat sekiranya tertubuhnya secara formal kumpulan seni ini, maka pelabur-pelabur akan lebih yakin dengan pergerakan kumpulan ini.

Selain daripada itu, memandangkan ahli-ahlinya terdiri daripada mereka yang dari pelbagai latarbelakang pendidikan, maka kemahiran pengurusan dan pentadbiran akan diterapkan dalam organisasi baru ini sungguh pun ianya tidak berkaitan dengan keuntungan.

Oleh yang demikian, dengan mempunyai sebuah jawatankuasa mantap, urusan kewangan, pentadbiran artis, perjalanan program, corak persembahan dapat diuruskan dengan lebih teratur. Walau pun demikian, penerimaan ide masih lagi diamalkan secara demokratik yakni dengan mengambilkira ide-ide ahli terlibat. Hanya pentadbirannya sahaja lebih bersifat formal.

Apabila Siasah membuat perbandingan dengan kumpulan-kumpulan seni terutama sekali kumpulan seni teater yang tidak didaftarkan di bawah Pendaftar Pertubuhan, Azli tidak menafikannya dan mengaku ada sesetengah kumpulan itu berjaya mendapat tempat di kalangan pencinta seni. Tetapi, menurut Azli, kumpulan-kumpulan tersebut sudah mempunyai “followers” (pengikut) yang tersendiri.

Lain dengan persekitaran yang berlaku dalam AGE, kumpulan ini bermula dengan sekumpulan rakan-rakan rapat yang mempunyai bakat dan cara berfikiran yang serupa. Mungkin terpengaruh dengan aktiviti-aktiviti dari kehidupan kampus dahulu. Untuk menyambung dan megekalkan pertalian antara mereka, maka mereka bersetuju untuk mewujudkan satu persatuan yang formal dan memanggil rakan-rakan lain untuk menyertai mereka.

Bermulanya AGE sebagai sebuah organisasi berdaftar


Bercakap tentang sejarah penubuhannya, Naib Yang diPertua, sultanmuzaffar menceritakan ianya bermula apabila dia bersama rakan-rakan rapat yang lain yang mempunyai minat yang mendalam dalam seni teater berniat untuk bertanding dalam Pekan Teater yang dianjurkan oleh Kementerian Kebudayaan dan Pelancongan tahun ini.

Selepas memanggil rakan-rakan lain yang sudah bekerja dalam pelbagai organisasi, mereka bercadang untuk bertemu kembali dan bergiat aktif dalam seni teater. Justeru, tertubuhlah sebuah kumpulan teater. Beberapa siri perbincangan telah dijalankan sehinggalah mereka bersetuju untuk mendaftarkannya dengan Pendaftar Pertubuhan.

Menurut sultanmuzaffar, dengan pelbagai latar belakang dan tidak mensisihkan rakan-rakan yang minat dalam seni yang tidak berkait dengan teater menjerumuskan beliau dan rakan-rakan lain menubuhkan sebuah persatuan.

Kata sultanmuzaffar lagi, dengan mempunyai pelbagai latar belakang seni, akan memantapkan lagi sesebuah pertubuhan itu dengan berkongsi ide dan pengalaman serta bakat yang ada. Keputusan sesebuah persembahan akan menjadi lebih berkesan.

Menurut Setiausahanya, Faizah Zakaria, keahlian meningkat dari masa ke semasa hanya melalui ajakan rakan. “Mungkin mereka bersetuju dengan matlamat persatuan ini untuk mengiktiraf setiap ide kapada program yang kami sertai.

Dalam perlembagaan AGE yang telah diluluskan, umur penyertaan sebagai ahli ialah 16 tahun. Sungguh pun demikian, umur purata ahli yang seramai 80 itu ialah sekitar 24 tahun.

Mereka yang menyertai AGE tidak mempunyai latar belakang seni secara formal. Hanya berbekalkan bakat dan pengalaman dari persembahan-persembahan yang mereka pernah sertai.

“Ini yang menariknya mengenai AGE. Kami tidak mempunyai sekatan dan menerima pelbagai cadangan dari setiap ahli. Setiap program yang disertai akan dibawa berbincang sebelum ianya dilakukan.

Cuma apa yang dilihat terkilan dalam pertubuhan ini ialah kurangnya penglibatan daripada golongan bukan Melayu. Kemungkinan pertubuhan ini perlu menganjurkan aktiviti-aktiviti yang dapat menarik minat dari kalangan bukan Melayu.

Unit dalam AGE


Terdapat 3 unit yang bergerak di bawah AGE, teater, tarian dan musik. Setiap unit mempunyai ketua masing-masing bagi menguruskan kegiatan mereka. Namun, setiap ahli tidak tertakluk untuk mendaftarkan diri dalam unit yang mereka minati.

“Ini akan menyekat bakat seseorang itu”, terang Noor Akmal selaku ketua unit teater.

Seseorang ahli mungkin mahir dalam sesuatu bidang, misalnya teater tetapi kurang dalam bidang yang lain seperti tarian.

Hani yang merupakan ketua unit tarian. Hani berpendapat tarian penting dalam sesuatu persembahan kerana tarian memberi satu bahasa universal kepada para penonton. Justeru itu, jawatankuasa peringkat tertinggi bersetuju untuk mewujudkan satu unit khas dalam persatuan iaitu unit tarian.

Hani berkata tarian tidak hanya tertakuluk kepada persembahan sekumpulan penari yang mengiringi nyanyian bahkan unit ini bertanggungjawab untuk memantapkan lenggok persembahan muzik sekiranya diperlukan. Dengan kata lain, unit ini bertindak sebagai koreografer kepada unit-unit lain dalam AGE.

Aktiviti sulung AGE

AGE pada mulanya ditubuhkan apabila sekumpulan rakan peminat seni ingin mengambil bahagian dalam pertandingan Pekan Teater anjuran Kementerian Kesenian dan Pelancongan pada 26 hingga 30 April 2003 di Matic, Jalan Ampang.

AGE telah diberi skrip tulisan Tan Sri A. Samad Ismail yang diadaptasikan oleh Johan Jaaffar. AGE menganggap skrip tersebut amat mencabar kerana mesej yang perlu disampaikan amat berat untuk terapan penonton.

Rumah Kedai Jalan Seladang mengisahkan tentang Leman seorang wartawan yang naive tentang keadaan sewaktu zaman perang Jepun. Leman dipandang tinggi oleh penduduk tempatan dan diharap dapat membantu memerdekakan Malaya serta memperjuangkan nasib penduduk kampung. Leman dikelilingi dengan manusia pelbagai ragam sewaktu zaman itu. Leman menjadi pendengar yang setia dah cuba memahami setiap permasalahan yang melanda ketika itu. Untuk hidup, orang tempatan menjadi pelacur, penari kabaret dan sebagainya untuk sesuap nasi.

Sebagai sebuah kumpulan baru yang bertapak secara serius dalam seni teater, banyak lagi perkara yang perlu diperbaiki terutama sekali dalam segi penyampaian yang belum begitu mantap. Babak kabaret yang dipertontonkan masih lagi tidak menunjukkan keadaan kelab malam. Malah, peranan penari-penari kabaret juga tidak cukup “sundal”.

Tetapi, menurut Penerbit teater Rumah Kedai di Jalan Seladang, Musruhaizi Ayu bt Mustapar Kamal, memang terdapat banyak kekurangan dalam aspek persembahan. Namun, sebagai kumpulan amatur dan kali pertama bertanding dalam pekan Teater, piala Kumpulan Harapan ialah sebuah kejayaan.

“Ini bermakna industri teater tanahair telah meletakkan harapan kepada kumpulan kami”, jelas Mus.

Trofi tersebut menjadi pemangkin kepada ahli-ahli persatuan lain supaya melibatkan diri dalam banyak lagi aktiviti persembahan.

“Pengalaman pertama 2003 Pekan Teater akan menjadi pengalaman kami”, kata Akmal selaku Penolong Pengarah.

“Kepuasan kami ialah dengan melibatkan diri dalam apa jua persembahan”, kata Yang diPertuanya sebagai mengakhiri temuramah.